Wstępne prace nad koncepcją powołania do życia rozgrywek, mających na celu wyłonienie najlepszej drużyny reprezentacyjnej w Europie UEFA podjęła już w 1954 roku. Po przygotowaniu kompletnego projektu i dopełnieniu wszystkich procedur prawnych postanowiono ich pierwszą edycję przeprowadzić w 1960 roku, a obowiązki gospodarza ostatniej fazy turnieju powierzono Francji. Rozgrywki zostały nazwane Pucharem Europy Narodów. Do 15 lutego 1958 roku chęć rywalizacji w rozgrywkach wyraziło 17 krajowych związków piłki nożnej. Eliminacje przeprowadzono systemem pucharowym, a cała rywalizacja rozpoczęła się 28 września 1958 roku meczem eliminacyjnym ZSRR – Węgry w Moskwie, zakończonym rezultatem 3:1 (premierowego gola zdobył Anatolij Iljin w 4. minucie spotkania). Do turnieju finałowego zakwalifikowały się drużyny Czechosłowacji, Francji, Jugosławii oraz ZSRR (Hiszpania rządzona przez generała Franco odmówiła meczu z komunistycznym Związkiem Radzieckim i oddała mecz walkowerem). W półfinale rozgrywek ZSRR rozgromiło Czechosłowację 3:0, a w drugim meczu Jugosławia po niesamowitym przewrocie pokonała Francję stosunkiem bramek 5:4. W finale zwycięstwo odniosła drużyna ZSRR wygrywając z Jugosławią 2:1 po dogrywce. Trzecie zaś miejsce zajęła Czechosłowacja, pokonując 2:0 Francję. Rozgrywki okazały się niebywałym sukcesem i jak dobrze wiemy są rozgrywane do dziś.
|
PÓŁFINAŁY: Francja - Jugosławia 4:5 |
Czechosłowacja - ZSRR 0:3 |
|
MECZ O TRZECIE MIEJSCE: Czechosłowacja - Francja 2:0 |
|
|
FINAŁ: ZSRR - Jugosławia 2:1 |
